Onze eerste stageweek!

Het is ondertussen al een week geleden dat we iets van ons lieten horen. We hebben een drukke eerste stageweek achter de rug. Letterlijk. We deden elk al drie bevallingen. Heel anders dan we gewoon zijn. Een dokter hebben we hier nog niet te veel gezien. En daar zijn we toch zeer blij mee.

Het ziekenhuis is zoals we ons voorstelden. Klein, op elkaar gepropt, gaten in de muur, ontplofte stopcontacten en beestjes die we niet kunnen definiëren. Idem met geuren. Toch is al het noodzakelijke (meestal) aanwezig. Ze hebben hier medicatie (zoals Oxytocine, Lidocaïne, hiv- en malaria profylaxe), navelklemmen, instrumenten (maar niet steriel), ...

Werken in Afrika is, zoals de vroedvrouwen het hier zeggen, improviseren. Vooral de logica rond steriliteit is ver te zoeken. Al je instrumenten in een (vuile) doek steken, maakt ze zogezegd steriel. Of twee niet-steriele handschoenen over elkaar worden op magische wijze steriele handschoenen.

Een bevalling verloopt ongeveer wel hetzelfde als in België, met hier en daar wat aanpassingen. Laten we zeggen dat we ons soms meer dierenartsen voelen dan vroedvrouwen... We besparen jullie de details. Vul ze zelf maar in. :)

Het is hier niet allemaal rozengeur en maneschijn. We zagen ook al schrijnende omstandigheden. Laure haar stage begon niet al te positief. Ze deed een bevalling van een prematuur kind, dat verondersteld werd dood te zijn. Toen het geboren werd, ademde hij goed en had hij ook een hartslag. De vroedvrouw nam hem onmiddellijk weg en zorgde ervoor dat hij niet meer kon ademen.

Er wordt ook van ons verwacht dat we abortussen uitvoeren. Hier betekent 'abortus' vooral miskramen, waarbij het kind niet spontaan geboren wordt. Zelf kiezen voor een abortus kan hier niet. Onze taak hier is om het embryo weg te halen, via een medische procedure. Iets waar we het nog enorm moeilijk mee hebben. Vooral omdat er geen aandacht wordt gegeven aan de mentale toestand van de moeder.

Vergis jullie niet, ondanks alles, hebben we het hier enorm naar onze zin. We zijn omringd door een fantastisch vroedvrouwenteam, die ons met open armen ontving. We worden hier aanzien als 'extra personeel'. Studenten werden we hier nog niet genoemd. We mogen alles (echt alles) zelfstandig uitvoeren. Maar als we iets niet weten, leggen ze het met heel veel plezier uit.

Deze week werkten we nog samen dagshiften. Vanaf maandag werken we in aparte shifts (vroeg, laat, nacht). Dit vinden we wel jammer, maar zo hebben we elkaar veel te vertellen.

Wat ons 'leven hier' betreft: we zijn praktisch vegetariërs. Verplicht. Vlees is in Samfya moeilijk te verkrijgen en onbetrouwbaar. Vandaag gingen we naar Mansa (een grotere stad op 1u rijden van Samfya). Daar is er een supermarkt die meer variatie biedt. Zoals fruit, groenten, vlees, choco, ... Laten we zeggen dat we met een volle taxi terugkeerden en toch wel een maand verder kunnen :).

We zouden een boek kunnen schrijven, maar daar werkt ons internet niet goed genoeg voor. We zullen proberen wekelijks een blog te schrijven, om jullie up-to-date te houden. Wie ons in de tussentijd niet kan missen, mag ons altijd een berichtje sturen (via Whatsapp of Messenger). We delen onze verhalen graag!!

Tot de volgende!

Hanne & Laure (Bemba: Anna and Lowa)

Vergeet zeker ook niet door te klikken op 'Foto's' hierboven!